By nie zmarnować ROKU WIARY
Rozpoczynający się Rok Wiary ma być odpowiedzią na współczesny kryzys życia duchowego i religijnego. Kościół pragnie, poprzez konkretne działania duszpasterskie, na nowo ukazać piękno życia we wspólnocie z Bogiem, zaprosić do głębszego przeżywania wiary i dzielenia się tym doświadczeniem z innymi.
11 października, w dniu, w którym Ojciec Święty otworzy Rok Wiary, we wszystkich katedrach i kościołach parafialnych powinna odbyć się Mszą Świętą, poprzedzona rozważaniem różańca i uroczystym wniesieniem dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz Katechizmu Kościoła Katolickiego. Księgi te zostaną umieszczenie na ważnym miejscu w kościele i pozostaną tam – jako znak – przez cały rok.
W jaki konkretny sposób powinniśmy w tym czasie troszczyć się o wzrost wiary, aby nie zmarnować tego daru czasu?
Po pierwsze życie sakramentalne. Musimy pamiętać, że w Eucharystii, która jest tajemnicą wiary i źródłem nowej ewangelizacji, wiara Kościoła jest głoszona, celebrowana i umacniana.
Pan Bóg kształtuje nasze serce na modlitwie. „Panie, przymnóż nam wiary!” – to ewangeliczne wołanie powinno stawać się treścią życia. Biskupi zalecają, aby odmawiany podczas Eucharystii w każdą niedzielę tzw. Symbol nicejsko-konstantynopolitański („Wierzę w jednego Boga”), stał się w tym czasie codzienną modlitwą każdego chrześcijanina. Szczególną formą modlitwy, a zarazem pięknym świadectwem wiary, są pielgrzymki, zarówno te do Ziemi Świętej i znanych sanktuariów maryjnych, jak i te lokalne, promujące mniejsze ośrodki kultu Matki Bożej czy też świętych i błogosławionych świadków wiary związanych z danym terenem.
Pogłębieniu wiary służyć może także osobista formacja. Wszystkich wiernych zachęca się do czytania i uważnej medytacji Listu apostolskiego Porta fidei Ojca Świętego Benedykta XVI. Należy także poświęcić więcej uwagi studium dokumentów Soboru Watykańskiego II i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Treści w nich zawarte powinny stawać się inspiracją w przepowiadaniu Słowa Bożego, katechezie, formacji wspólnot i ruchów religijnych.
Ważnym elementem na drodze dojrzałości wiary jest także otwarcie się na świat nauki i kultury, by w ten sposób stwarzać nowe okazje do twórczego dialogu wiary i rozumu. Wierni powinni mieć świadomość, że nie może być konfliktu między wiarą a prawdziwą nauką, ponieważ obie, choć różnymi drogami, dążą do prawdy.
Rok Wiary jest wyzwaniem dla wszystkich. Ludzie głęboko wierzący powinni dołożyć starań, aby ich życie było jeszcze bardziej jednoznacznym potwierdzeniem wyznawanych prawd. Ci, którzy zobojętnieli na sprawy wiary lub stoją na obrzeżach wspólnoty Kościoła, powinni w tym czasie pogłębić swoją wiarę i podjąć wysiłek, by kierować się jej wartościami w codziennym życiu. Stojący z boku Kościoła, ci, którzy zdawać by się mogło niewiele mają wspólnego z Bogiem, powinni przemyśleć, z jak wielkich wartości rezygnują. Trzeba, abyśmy na nowo przypomnieli sobie, że powołanie chrześcijańskie jest z natury swojej również powołaniem do apostolstwa.
